kıyılarda

Kimsenin yağmurları seyretmediği bir dünyada yıldızları sevmenin yalnızlığı

 ile her gün biraz daha geri çekildim..

Üstüme örttüğüm yorgan yüreğimde  adını bilmediğim kuşun kanatlarıydı..

Kimse,,ilkyazın sevgi,,yazın dinginlik, güzün bitiş ,,kışınsa sıcaklığı büyüten bembeyez bir düş olduğunu anlatmadı..

Ne zaman bir sızıyla gözlerimi bulutlara,,ağaçların uç dallarına ve rüzgarın ufukta çaldığı ıslığa çevirdiysem,,,yüzüme inen bir tokatla önümdeki duvarlar gösterildi..

Dudaklarımda kimsenin çözemediği  kırıklık işte bu sakınmalardan kalmadır..

Bu yüzden sesimin rengi kuşku dolu,,gözümün ışığında bulanık bir acı,,,parmaklarım böyle dolaşır birbirine...

Yüksek sesle konuşan asık suratlı bir kalabalık içinde bir sessizliği onarmaya çalışmaktan siniverdi üzerime bu ezilmiş gül rengi acemilik...

,,,,f..