ve sonra gece olur

İçimde müthiş bir yaşama isteği var..kırıldıkça yaralandıkça ,, boğuldukça artan bir yaşama isteği..Her gün yeniden ilk kez fark ediyorum bu isteği..Hemen her gün hayıflanıyorum kendime ,,neden az sevdim , neden az yaşadım,neden daha çok hissetmedim diye..Her gün suçluyorum kendimi gitmediğim görmediğim yerler için..Çukurların içinde binlerce yazılmamış şiir var..

 Öyle bir yaşa geldim ki neye dokunsam ,,sonsuz birikmiş yaşama özlemi..

Hep geç kalınmış ,,hep eksik yaşanmış..Hangi hatırayı elime alsam,, kenarı kıvrılmış notlarını ,,sararmış sinema biletlerini ya da kafe fişlerini..Biliyorum,,başka tekrarı yok..Ve tekrarı yoksa yaşadıklarımızın hata mı yaptığımız hatalar... Çünkü hayatı ne kadar bildiğimizi iddia etsek de hep el yordamıyla ilerliyoruz.

 Hem zavallıyız hem de güçlü...

Dünyaya dokunmaya çalıştıkça ,,kendi boşluğunda ,,

kendi soruları içinde boğulan mağrur ve kırılgan bir şiir gibiyiz...

f..